Bana yakından da, uzaktan da baksanız hep aynı şeyi görüyor olursunuz. Romantizmden çok bir şey anlamadığım her daim ortadadır. Gerçek olan her şeyle aram oldukça iyidir. Gerçek olanlar her zaman bizi mutlu etmeyebilir. Aslında en güzeli bu değil midir?
Eskiye olan tutkumu beni az çok tanıyan herkes biliyor artık. Bu sevda uğruna kalıcı şeyler yapmak istiyorum. Yepyeni bir konsept ile, hayatınız her alanında sizlerle olabilmek için, projeyi şekillendirmek üzere ilk adımları atıyor olacağım bu hafta. Özellikle eskiye, pişirmeye ve fotoğrafa gönül vermiş tüm meslektaşlarım için masalsı bir mecra olabilmek hayalim. Göreceğiz…
Çocukluğumdan bu yana, algılarım gereğinden fazla açıktır. Çoğu zaman beni sıkıntıya sokacak ve hayatımı zorlaştıracak kadar köşeye sıkıştırır beni. Bu çelişki beni direkt bir yoldan ‘mutlu’ bir insan olmaya itti aslında. Bu algı açıklığının bana verdiği korku ve ikilemleri yenebilmek için görmezden gelme yöntemini buldum. Özetle; ben neyi istersem onu duyar, nasıl görmek istersem öyle görürüm. ‘Er’ ya da ‘geç’ hayalini kurduğum şeylerin ucundan bir şekilde tutarım.
İçime sinmeyen hiçbir reçeteyi ve görseli sizlerle paylaşmadığımı artık biliyorsunuz. Ancak bazı tarifler var ki, çekim yaparken avuçlarımın terlediğini hissediyorum. Heyecandan…
Yeni sezonla birlikte, ‘Yeast and Sugar’ markası ile yepyeni hikayeler başlayacak. Uzun zamandır hayalini kurduğum bir projeyi daha hayata geçireceğim. Ancak teknik olarak neticeye ulaşmadan sürprizi bozmak istemiyorum. O sebeple bir süre daha bende saklı kalacak:)
Amacım kısa bir tatilden sonra, mutfağıma, fırınıma, hamuruma ve sizlere biran önce kavuşmaktı. Ancak hayatımda ilk kez, aşık olduğum mesleğime karşı kısa bir atalet yaşadım. Sebepleri malumunuz. Çok fazla derine inmeme gerek olmayacak.
Sıcak havalardan çok haz ettiğimi söyleyemem. Ancak güneşin bize getirdiği meyve ve sebzeler üzerimde büyü etkisi yaratıyor. Fotoğraf çekmek daha keyifli, yazı yazmak daha anlamlı geliyor.
Mevsim dediğin tezgaha baktığında değişir. Dut gördüğümde sandalet, mandalinaya rastladığımda botlar çıkar. Ben her türlüsüne de aynı derecede heyecanlanırım.
Bazı reçeteleri hazırlarken biraz bencilce davrandığımı fark ediyorum. Paylaşmak çok güzel tabii. Ancak bazen yalnızca beni geçmişe götürdüğü için seçtiğim tarifler oluyor. Bu da onlardan biri. Çocukluğumdan kalan çok özel anlar var hafızamda. Kimi zaman bir anda aklıma düşen, beni uzun süre peşinden sürükleyen. Hatta çoğu zaman kahkahalarla güldüren… Soğuk kış günleri, okuldan geldiğimiz gibi kaloriferin yanına koşardık. Yere serdiğimiz örtüye akşamüstü sofrası kurulurdu. Televizyonda ‘Süper Baba’… Mis gibi mandalina ve portakal kokusu. Eğer o gün şanslıysak mönüde krep de olurdu. Tavadan tabağa gelmesine hiç fırsatları kalmazdı. Havada kapılırdı çünkü:) Annemin o telaşı hala dün gibi gözlerimin önünde…
Yeast and Sugar 