Çocukluğumdan bu yana, algılarım gereğinden fazla açıktır. Çoğu zaman beni sıkıntıya sokacak ve hayatımı zorlaştıracak kadar köşeye sıkıştırır beni. Bu çelişki beni direkt bir yoldan ‘mutlu’ bir insan olmaya itti aslında. Bu algı açıklığının bana verdiği korku ve ikilemleri yenebilmek için görmezden gelme yöntemini buldum. Özetle; ben neyi istersem onu duyar, nasıl görmek istersem öyle görürüm. ‘Er’ ya da ‘geç’ hayalini kurduğum şeylerin ucundan bir şekilde tutarım.