Koyduğum hedefler için harekete geçmeden önce bir hayli hayal kurarım. Bu zamana kadar türlü nedenlerle tam on ikiden vuramadığım çok hayalim oldu. Kendime itiraflarda bulunduğumda birtakım gerçeklerle karşılaştım tabi. Bunların bir kısmı hiç hoşuma gitmese de hayatımı değiştiren yüzleşmelerim de oldu. Yalnızca üretirken değil, hayal kurarken de yanımda hep ışık saçan, hep ilham veren insanlar görmek istediğimi fark ettim. Bunu sağlamak tamamen benim elimde değil miydi? Öyle yaptım… Eşimin çok yakın bir arkadaşının karısı ile birbirimizi tanıyorduk ancak herhangi bir arkadaşlığımız yoktu. Benimse nefes almadan hayallerimi paylaşacağım bir ruha ihtiyacım vardı. Bunu planlayarak yapmamıştım ama bütün yaşananlar bize çok güzel bir dostluğu armağan etti. İzmir’den İstanbul’a yerleşme kararı aldıklarında çokta mutlu olmadığını biliyordum. Bir gün ciddi bir emrivaki yaparak evine kahvaltıya gittim. Bu hem bir hoş geldin, hem de sosyal medyadan takip ettiğim kadarı ile eşsiz yeteneğine ortak olma çabasıydı. O günden bu güne bir buçuk sene geçti. Bu blog sayfasının her karesinde, her fikrin en azından bir yerinde mutlaka kendisini görecek, görmeseniz bile hissedeceksiniz… Sonsuz teşekkürlerim sana Merve ALKAN…