Atatürk Kültür Merkezi… Çocukluğum demek. Sonra lise yıllarım, göz bebeğim demek. Kendimi bildim bileli, sahneye konulacak her yeni müzikal ve oyunu bambaşka bir heyecanla beklerdim. Güzel babam ikiletmezdi hiç. Bazen günler öncesinden alınmış olurdu biletler. Son gece heyecandan kalbimin atışını ağzımda hissederdim. Aklıma kazınmış kostümler, oyuncular, orkestra çukuru…
Çok değerli birine, çok değerli bir günde, kendimce en değerli hediyelerden birini göndermiştim. Geçen sene bu zamanlar Fethiye’de, bahçenin en güzel yerine dikildiler. 10 gün önce ilk meyvelerin haberini ve fotoğraflarını aldım. Fidanlar ağaç olmaya karar vermiş ve ilk meyveleri görünmüştü bile.
Gelelim asıl ve en asil konuya… Maya… Bu blog haricinde, bugüne kadar onlarca yazı yazdım. Hiçbiri birazdan okuyacağınız yazı kadar zorlamadı beni. Merakıma yenik düşüp o kadar çok okudum ki, toparlamak çok zor oldu. Her türlü kaynaktan, yüzlerce bilgi var kafamın içinde. Ancak sizi sıkmadan ve yormadan yazmanın yollarını arayacağım.
Malzemeler; ½ cup tereyağı 3 orta boy olgun muz ¾ cup esmer şeker 1 yumurta 2 tsp sıvı vanilya 2 cup un ½ tsp tuz 1½ tsp karbonat Hazırlanışı; Tereyağını sos tenceresinde hafif kahverengi bir renk alana kadar kısık ateşte eritin. Soğumasını bekleyin. Geniş bir kabın içinde muzları çatalla ezin. Esmer şeker, yumurta ve sıvı vanilyayı ekleyin. Tamamen karışana kadar çırpın. Tereyağını da ekleyerek çırpmaya devam edin. Başka bir kapta un, tuz ve karbonatı karıştırın. Muzlu karışıma ekleyerek tamamen biraraya gelene kadar çırpın. Kalıba döktükten sonra üzerine isteğe göre yulaf, tarçın vs. serpilerek pişirilebilir. 170 C’de, 45 dk üzeri altın rengi alana kadar pişirin. Bir şiş veya kürdan yardımı ile içinin pişip pişmediğini kontrol edebilirsiniz.
Yeast and Sugar 