Pazar günlerinin vazgeçilmezi… Ekşi maya evde onca yer varken, mutfağın dibindeki kalorifer borularının 20 cm kadar önünü sevdi. Sıcaksa her yer sıcak ama onun canı öyle istedi :)

Her hafta farklı bir tarifle buluşturuyorum mayamı. Hafta içi birer dilim, hafta sonları ikişer dilimle sınırlandırıyoruz kendimizi. Yoksa durmak imkansız. Bu sistemde şimdilik bir somun bizi bir hafta idare ediyor. Basit olan her şey gibi bu kahvaltının da tadını hiçbir yerde bulmam mümkün değil. 2 dilim kızarmış ekşi maya ekmeği, eski kaşar, zeytinyağı, süt… Bu kadar…

Bu ziyafetin ardından her ay en az 1 defa Feriköy antika pazarını ziyaret etmek de bir ritüel. Pazara doğru yürürken, istisnasız her defasında bu sefer sadece gezeceğim diyorum. Mümkün mü?

Üstüne bir de bu sefer abimin peşine takıldım. Sonra üstüne bir de Antika Kenan… 3 saati devirdik. Pazarda ışık çok iyi olmadığından çok kusursuz kareler çıkamıyor. Flaş gerekecek yerlerde de dikkat çekmekten korkuyorum. Bazı tezgahlar şiddetle karşılar fotoğraf çekimlerine.

Her gidişimde farklı tezgahları paylaşıyor olacağım. Şimdilik ancak 1-2 kare kaçırabildim.

Bazen acaba ben mi abartıyorum bu “eski” aşkını. Ancak mümkün mü mesela böyle bir parçaya kayıtsız kalmak?

1 metre yüksekliğinde, ayaklı bir sistemin üzerinde ufak bir pompa, pudra haznesi ve püskürtme aparatı. Neredeyse asırlık bir parça olduğunu öğrendim. Terzilik mesleğinde kullanılan bir ekipman. Kumaşı düz bir zemine yerleştirip ölçüye göre pompa yarımıyla, dümdüz bir iz verilir ve kumaş o şekilde kesilirmiş.